.. กลิ่นสมุนไพรหอม..อบอวลประหลาด ..

พอหายใจได้คล่องดี เขาก็พลิกตัวอย่างคนต้องรักษามาดผู้ดีที่ต้อง..สง่า สุขุม นิ่งกริบทุกระเบียบนิ้วไว้ให้ถึงที่สุด ลุกขึ้นมาปัดแขนปัดขา (ที่หล่อนเองก็ยังสงสัยว่า .. นี่ถ้าเขามีผ้าพันคอลงแป้งแข็งปั๋งอย่างแฟชั่นชายในพระราชสำนัก ชายผู้นี้คงไม่ลืมที่จะขยับมันให้เข้าที่เข้าทางเป็นอย่างแรก .. พอคิดถึงตรงนี้แววตาสีเขียวมรกตก็พริบไหวดูงุนงงนิดๆ .. ว่าทำไมชายผู้นี้ถึงแต่งกายประหลาดจัง?) .. หากทว่าพอได้สบตาสีม่วงเข้มที่ยังคงจับตามองผู้หญิงร่างเล็กผิวขาว .. ราวกับว่ามันไม่กล้าจะมีตำหนิใดๆ โผล่มาปรากฏบนร่างแน่งน้อยนี้เลย ทั้งคู่ก็ดูเหมือนจะยิ่งต่างคนต่างประหลาดใจ

"คุณรู้จักคนในตระกูลผมทุกคนหรือ?"

มีความไม่เชื่อถือ แต่ชายหนุ่มก็ฉลาดพอที่จะไม่ให้มันปรากฏผ่านน้ำเสียงเรียบเรื่อย .. เฉยเมยนั่น

โอเรออนเน่พยักหน้า แต่แววตาท่าทางเหมือนจะแตกตื่นตกใจที่ดูราวกับกำลังพยายามที่จะซ่อนมันเอาไว้ให้มิดชิดเช่นกัน

หันไปจับตามองความเคลื่อนไหวรอบๆ ตัว

อลันกับไมเคิลเก็บปืนพกไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ส่วนฟรองซัวส์ลุกขึ้นมาปัดชุดลำลองราคาแพงแต่ยังคงเดินกระเผลกๆ เพราะอาการระบบที่ล้มไปก้นจ้ำเบ้า .. เจ็บราวกับถูกม้าถีบเลย

"ท่านดยุคโลเร็งและบุตรชายของเขา ท่านเอิร์ลเกรกอรี่ .. ล่าสุดท่านมาร์ควิสเจโรมี่ที่ครองปราสาทอยู่ที่แคว้นลีมูแซ็ง .. ท่านเป็นทายาทจากบุตรคนไหน?"

ประโยคหลังเงยหน้าขึ้นถามดาม่อนที่ลุกขึ้นยืนเรียบร้อยแล้ว และกำลังส่งมือมาเพื่อที่จะช่วยพยุงออนเน่ให้ลุกขึ้นบ้าง

"ชื่อที่คุณกล่าวมานั่นมันคือชื่อปู่ของปู่ของปู่ทวด ของประธานบริษัท เจ้าของสายการบินที่คุณกำลังคุยด้วยอยู่ตรงนี้นะครับคุณผู้หญิง" ฟรองซัวส์ที่ปากเปราะที่สุดในกลุ่มนั่นแหละกล่าว

"แล้ว..ไอ้รายชื่อเหล่านั้นหาได้ง่ายดายจะตายไปในวิกิพีเดียน่ะ"

"อะไรคือวิกิพีเดีย? อะไรคือปู่ของปู่ของปู่ทวด!!"

ดวงตากลมโตกระจ่างใสฉายแววตกใจและว้าวุ่นอย่างปิดไม่มิดแล้วทีนี้

โอเรออนเน่อดไม่ได้ที่ยกมือขึ้นมากุมหน้าอก เหลียวมองรอบๆตัวเพื่อที่จะมาสำนึกรู้ว่าบรรยากาศ และกลิ่นไอที่นี่มันช่างไม่คุ้นเคย

บ้าจริง!! นี่ข้าท่องคาถาอะไรผิดไปอีกแล้วหรือนี่!

"คุณบาดเจ็บที่ตรงไหนหรือเปล่า?" 

เจ้าของดวงตาสีม่วงถามขึ้นเมื่อเห็นท่าทางหวาดผวาว้าวุ่นของออนเน่แล้วเขาเข้าใจไปผิด

ศีรษะสวยใต้กลุ่มผมยาวตรง .. กับหมวกรูปทรงประหลาดส่ายไหวดิกๆ

ดวงตาสีเขียวคู่กลมโตจ้องเขาอย่างแทบจะไม่กะพริบ ปากขมุบขมิบน้อยๆ ที่แทบจะไม่สังเกตเห็น

เปรี้ยง!! ครึน!! เปรี้ยงๆ!

จู่ๆ ก็มีเสียงกัมปนาถราวฟ้าผ่า

(อ่อ ... ใช่ .. ก็ฟ้ามันก็ผ่าลงมาจริงๆ น่ะแหละ)

แต่ว่านี่มันฤดูร้อนนะ .. แล้วบริเวณนี้ก็ไม่ได้มีเค้าหรือทีท่าใดๆ ว่าจะมีพายุฝนหลงฤดูมา

ต้นไม้ในป่าบริเวณใกล้ๆ นั่นมีหลายๆ ต้นที่กิ่งหักร่องแร่ง บางต้นมีควันขึ้นกรุ่น และช่างโชคดีอย่างน่าอัศจรรย์ที่มันไม่ยักมีประกายไฟเกิดขึ้นตรงไหนเลยสักต้น?!?

"อากาศดูแปลกประหลาดมาก ดาม่อน ผมว่าเราน่าจะรีบออกไปจากที่ตรงนี้กันดีกว่า" อลันเสนอ

ฟรองซัวส์หันซ้ายหันขวาเลิ่กลั่ก ในขณะที่ไมเคิลกวาดตามองรอบตัวอย่างระแวดระวังภัย

คนที่ดูจะใจเย็นที่สุด นิ่งที่สุดก็น่าจะเป็นเขานี่ละ

"นายนัดเหยี่ยวที่จะมารับเราไว้ที่ไหน?"

เหยี่ยวที่เขาว่านี่ก็คือ ชื่อเล่นของเฮลิคอปเตอร์รุ่นใหม่ล่าสุดที่เขาเพิ่งสอยมาได้ไม่นาน

"เราคงต้องย้อนกลับเข้าในเมืองกันครับ ที่นี่ไม่มีที่จอด ผมนัดให้ไปรับบนดาดฟ้าที่โรงแรมในเครือของเรา"

ประธานบริษัทหนุ่มกวาดตามองรอบๆ ตัวชั่วแว่บ คิ้วมุ่นนิดๆ อย่างสงสัยแต่ก็ยอมตัดสินใจเฉียบพลัน

"งั้น .. คงช่วยไม่ได้ละสิ" 

คนตัวสูงสง่าทำเสียงงึมงำก่อนก้มตัวลงมา

"ขอโทษนะครับคุณผู้หญิง"

ร่างเล็กปลิวหวือขึ้นสู่อ้อมกอด ออนเน่ตกใจผวาเกาะยึดสาบเสื้อเชิ้ตของเขาเอาไว้แน่น ..กลัวตก..งง

ไมค์ผู้ที่เคร่งขรึมพูดน้อย .. แต่ต่อยหนักที่สุดเป็นคนเดินอ้อมมาเปิดประตูรถให้ อลันเดินไปก้มเก็บมือถือที่ปาไปฝากกับอ้อมกอดของก้อนหินก้อนใหญ่ได้อย่างแม่นยำ

เลขาฯหนุ่มส่ายหัว เสียดายมือถือรุ่นใหม่ที่เพิ่งจะถอยมามาดๆ ใจจะขาดแล้ว 

วางร่างเล็กๆ ยัดเข้าสู่ห้องผู้โดยสารที่กว้างขวางโอ่อ่า แต่ออนเน่ยิ่งจะผวาแตกตื่น .. ยึดคอเสื้อเขาเอาไว้มั่น

"ไม่เป็นไรครับ เราไม่ได้คิดจะทำร้ายหรือคิดไม่ดีอะไรกับคุณ" ดาม่อนค่อยๆ ปลดมือหญิงสาวตาแป๋วออกพร้อมกับพยายามผลักก้นให้ออนเน่ .. เขยิบตัวชิดเข้าไปข้างใน 

.. กลิ่นสมุนไพรหอม..อบอวลประหลาด ..

ไม่น่าจะเป็นน้ำหอมน้ำปรุงที่เขาคุ้นเคยจากสาวๆ ในสังคมชั้นสูงมาทุกยี่ห้อนี้ที่พวกหล่อนใช้กันเลยนะ

แต่ว่ามันก็ไม่น่าใช่น้ำหอมราคาถูกที่มักจะมีกลิ่นฉุน .. แสบจมูกเหล่านั้น

กลิ่นนี้มันหอมละมุนอ่อนๆ .. 

ปล. นิยายเรื่องนี้ได้รับแรงบันดาลใจมาจากนิยายโรแมนซ์ ของนักเขียนอังกฤษท่านหนึ่งซึ่งนักเขียนจำไม่ได้ว่าเรื่องอะไร ใครเป็นคนแต่ง เพราะเช่ามาอ่านเมื่อนานมากแล้วละค่ะ .. เป็นเรื่องเกี่ยวกับแม่มดโก๊ะๆ แบบนี้นี่ละ :) 

**********